Soms bezoek je plekjes op de wereld die je liever voor jezelf houdt. Puur vanwege het feit dat wat die plek zó bijzonder maakt, te mooi is om onder woorden te brengen en je dat liever in je gedachten laat voortbestaan. Toch ga ik er over schrijven. Waarom? Omdat ik er van overtuigd ben dat alleen een voorbestemde ontdekkingsreiziger Mayreau Magic zal ontdekken.

Tijdens onze huwelijksreis bezochten we onder andere The Grenadines, een eilandengroep in de zuidelijke Cariben. We legden met de catamaran aan in Mayreau, het absolute wonderschone paradijs dichtbij de prachtige Tobago Cays. Mayreau telt nog geen 200 inwoners, het is er heerlijk rustig. Bij het aanleggen in Saltwhistle Bay zijn de twee strandbarretjes en de kleurrijke doeken die er op het strand verkocht worden het eerst wat je opvalt.

Prachtig uitzicht

Mayreau lijkt op een typerend beeld van een idyllisch Caribisch eilandje; palmbomen, turquoise zeewater en witte zandstranden. Niets is minder waar. Onze ontdekkingstocht leidt via de enige weg die het kleine eiland rijk is, over de groene heuvels die steiler zijn dan we dachten. Halverwege komen we vanwege een belabberde conditie uitgeput aan bij een kerkje. Vanaf daar heb je een adembenemend uitzicht over de Tobago Cays, Canouan, Union Island en Carriacou. Met helder weer kun je zelfs Grenada en St. Vincent zien liggen! Prima plek om bij te komen en te genieten van al het moois.

Dennis Hideaway

Plots een stukje verderop passeerden we een verstopt barretje. Door het tropische struikgewas kon ik de barman zien loungen in zijn eigen bar. Op de een of andere manier trok het onze aandacht. Ons bezoek had geen betere keuze kunnen zijn bleek later. Na een kennismaking haalde barman en eigenaar, Dennis, zijn cocktailmenu tevoorschijn. Mijn oog viel op een bijzondere cocktail en we bestelden deze. Dennis vroeg zijn cocktailmenu terug om de ingrediënten door te nemen en de cocktail te kunnen maken. Hij is tenslotte ook een jaartje ouder, aldus zijn excuus. Terwijl Dennis op zijn gemakje de cocktail fabriceert, genieten wij van het uitzicht en onze aanwezigheid op het eiland. 

De cocktail smaakte voortreffelijk, zoals het een goede Caribische cocktail betaamd, inclusief een (overvloedige) hoeveelheid rum. Dennis praatte honderduit, over zijn reizen, zeilen en vrouwen. Het was erg vermakelijk. Ook liet hij trots weten dat hij de eigenaar was van deze bar, maar dat het ook nog eens een guesthouse was en gaf een korte rondleiding. Die trotsheid verklaart ook de naam; Dennis Hideaway. Het was tijd om afscheid te nemen en ik zei hem dat we wonderbaarlijk genoeg een week later weer langs zouden komen, omdat onze tweede zeiltocht weer Mayreau aan zou doen. Hij keek ons ongeloofwaardig aan en wenste ons een fijne avond. 

De weg terug ging een stuk makkelijker. Het voelde alsof we terug vlogen. Ik had energie voor tien. Wat zat er in die cocktail? De zon was reeds onder, de sterrenhemel en de melkweg waren zichtbaar, kraakhelder. Plots verschenen er vuurvliegjes om ons heen. Op de heuvel zag ik de contouren van de struiken en palmbomen met overal felle lichtsporen van de vuurvliegjes. Boven me de kraakheldere sterrenhemel en ondertussen waait de warme Caribische passaatwind door m’n haren. Hé, een vallende ster!

Mayreau Magic

Voordat we het wisten stonden we al weer op het strand van Saltwhistle Bay om met de dinghy terug te gaan naar de catamaran. Nog steeds omgeven door vuurvliegjes. Met onze voeten in het poederzachte zand langs de branding in het lauwwarme zeewater. Een week later waren we inderdaad weer in Mayreau en bezochten we natuurlijk Dennis die ons enthousiast begroette. Op zijn gemakje maakte hij weer een heerlijke cocktail voor ons klaar. Het leek wel een déjà vu. Was dit een droom? Nee, het was Mayreau Magic!

This post is also available in: English