Curaçao; gelegen boven de kust van Venezuela, met links Aruba en rechts Bonaire als buureilanden. Tot 2010 onderdeel van de voormalige Nederlandse Antillen en sindsdien een land binnen het koninkrijk. Curaçao spreekt bij velen tot de verbeelding; zon, zee en strand. Ben ik een spelbreker als ik die verbeelding deels ga ontkrachten?

Zon en zee ga ik niet ontkennen. Qua zonuren kom je echt wel aan je tax en aangezien het een eiland is met doorgaans zee rondom, komt het met dat laatste ook wel goed. Strand is een verhaal apart op Curaçao. Begrijp me niet verkeerd, stranden zijn er in overvloed op het eiland. Echter schetste de ervaringen van het strand-hoppen meerdere malen mijn verbazing.

Toegang betalen

Zo moest ik meer dan eens toegang betalen om überhaupt een strand te mogen betreden. Absurd zou je zeggen, toch? De toegangsprijs was niet mis, 5 Antilliaanse guldens (bijna €2,50) per persoon. Uiteraard kan ik als ‘rijke’ vakantieganger dat geld nog wel missen, maar vergeet niet dat Curaçaoënaren hetzelfde bedrag dienen neer te leggen! De levensstandaard op het eiland is dan ook net even wat anders dan die van het rijke Nederland.

Goed, dan betaal je dus toegang, je hebt op dat moment tenslotte geen keus, je wilt naar het strand! Als je dacht dat het daarmee gedaan is, heb je het mis. Eenmaal op het strand besef je: je wilt een strandbedje, je ziet namelijk iedereen op zo’n bedje liggen en dat wil jij ook. Je gaat natuurlijk niet als enige eenzaam op een handdoekje op het kokende zand liggen. Nog meer betalen zul je! Nou vooruit, als je nou belooft dat je in ieder geval ook wat drankjes nuttigt, krijg je dat strandbedje gratis (geldt niet overal).

Sluitingstijd

Uiteraard is er niets mooier na een middag bakken en braden de dag (romantisch met je geliefde) af te sluiten en de zonsondergang te bekijken. Nou, vergeet het maar! Nog voor dat de zon zich met haar achterste in de zee kan laten plonzen, staat de uitbater van het strand naast je. ‘We gaan sluiten, ik wil je vriendelijk verzoeken het strand te verlaten’. Mijn antwoord daarop is niet geschikt om uit te typen, maar serieus, wat een onzin! Het pijnlijke van het verhaal is dat de meeste betaalde stranden uitgebaat worden door Nederlanders, niet door Curaçaoënaren. Het stukje kolonialisme leeft op Curaçao vandaag de dag nog gewoon voort.

Als algemene reden voor betaalde stranden wordt aangegeven dat deze stranden extra goed worden onderhouden, zoals het afval-vrij houden en het strandzand zou elke avond netjes worden geharkt (serieus?), de realiteit is toch net even wat anders. Op de betaalde stranden kom je niet minder afval tegen dan op de gratis toegankelijke stranden.

Maar hee, laat je deze gebeurtenissen niet afschrikken door het eiland te mijden. Integendeel, ik zou mezelf niet zijn als ik geen gratis stranden zou ontdekken tijdens mijn aanwezigheid op het eiland en ik kan je vertellen, die zijn er, vele maler mooier dan de betaalde varianten! Goed nieuws voor de mensen met een kleine knip. Ironisch dat twee van Curaçao’s mooiste stranden met hun toepasselijke namen Grote Knip en Kleine Knip, beiden gratis toegankelijk zijn.

Tip: zorg dat je een (huur)auto regelt, zodat je veel van Curaçao’s mooiste stranden kunt ontdekken! Niet elk strand is met het openbaar vervoer bereikbaar en taxi’s zijn doorgaans behoorlijk prijzig.

Top 5 betaalde stranden:

1. Porto Mari
2. Cas Abou
3. Jan Thiel Beach
4. Playa Kalki
5. Blue Bay

Top 5 gratis stranden:

1. Grote Knip en Kleine Knip
2. Playa Forti
3. Playa Santa Martha
4. Playa Caracasbaai
5. Playa Canoa

This post is also available in: English